The main aim of the article is a comparison of two types of modal fictionalism (which is, to put it roughly, the antirealist view concerning the existence of possible worlds). The most popular version of modal fictionalism, proposed by Gideon Rosen, is compared with the modal fictionalism based on Stephen Yablo's ideas concerning object fictionalism. Both views aim to: (i) deliver an interpretation of existential quantifiers ranging over possible worlds, according to which quantifying over possible worlds does not imply ontological (...) commitments to possible worlds; (ii) give an analysis of modality. The distinctive feature of the former view is an account of all sentences with existential quantification ranging over possible worlds as elliptical versions of sentences of the form "According to fiction of plurality of worlds, there is a world, in which...". The modal fictionalist presupposes that the occurrence of the story prefix "According to such and such fiction" makes all quantifiers in its range uncommittal ones. The latter view consists in taking sentences quantifying over possible worlds as uttered in make-believe spirit, where the speaker pretends that there are possible worlds and hence does not commit herself to the existence of possible worlds. Important feature of this view is that its proponent presupposes that there is some kind of dependence between that what modal facts there are and what is pretended in the game of make-believe for possible worlds discourse. The first view lacks this feature. I argue that if one supposes that some of our ordinary modal statements, e.g. "This car could have had different colour than it actually has," provide information about features of objects they are about, then Rosen's version of modal fictionalism faces the problem of explaining how modal fictionalist's analysis of modality preserves this kind of information about objects. The proponent of the latter version has tools to explain how her analysis preserves those bits of information about objects. I conclude that this could be treated as a reason of preferring Yablo's version of modal fictionalism. (shrink)

Od początku rozwoju stuletniej historii metaetyki rozważania językowe grały kluczową rolę przy wyborze dobrej teorii metaetycznej. Celem artykułu jest ukazanie i wyjaśnienie tego faktu poprzez wskazanie na najistotniejsze motywy rozwoju dociekań metaetycznych. Postawiona została również teza, że główny problem metaetyki ująć należy szerzej, niż uczynił to w ostatnich latach we wpływowy sposób M. Smith. W tym celu zaprezentowane zostały dwa kryteria dobrej teorii metaetycznej postulowane przez M. Timmonsa i T. Horgana: kryterium koherencji i doświadczenia oraz cechy języka moralności, jak również (...) inne istotne, psychologiczne, epistemologiczne i ontologiczne fenomeny, które w kluczowy sposób determinują kształt współczesnej debaty metaetycznej. Następnie ich wpływ zobrazowany został na przykładach kilku najgłośniejszych polemik metaetycznych. (shrink)

"The main aim of the paper is to compare two types of abstractionistic accounts of fictional objects, and to analyze their consequences for interpretation of existential quantification. According to a proponent of general abstractionistic theory, fictional objects have abstract nature in a way similar to contracts, marriages, and the likes. This view is an alternative to strongly realistic accounts of fictional objects, defended by Terence Parsons or David Lewis. Within abstractionistic theories, as in all philosophical areas, one can find divergences (...) of opinions. The main differences between two of them – Peter van Inwagen's and Edward Zalta's – are connected with the interpretation of existential quantification. According to van Inwagen, “being” is the same as “existence” and its sense is captured by the existential quantifier. Edward Zalta's theory is much closer to the Meinongian Theory of Objects. He argues for the need of distinguishing between “being” and “existence” and for invoking nonexistent objects. Because of that he suggests an alternative interpretation of quantification. Admittedly, there is one abstractionistic source for both theories, but their ontological consequences are different - van Inwagen is a staunch opponent of nonexistent objects, and Zalta describes his own theory as "Meinongian".". (shrink)

"Subjectivisation of Sense Perception and Two Models of Early Modern Idealism" The distinction between primary and secondary qualities, most famously outlined by Galileo, and subsequently supported, inter alia, by Descartes and by Locke has widely been considered one of the crucial factors in the development of modern idealism. In its contemporary form, the distinction identifies some of the perceived properties as mental phenomena due to their content and structural dependence on the mind. However, this account of the primary/secondary distinction is (...) largely different from its original version developed by the above-mentioned philosophers, within whose work the mental being of the perceived qualities was demonstrated objectively, from the conceptually-derived nature of matter, and not subjectively, by referring to the mind’s participation in the cognitive process. It was only at the next stage of the early modern subjectivisation of sense perception, best exemplified by such philosophers as Arnold Geulincx and Richard Burthogge, that the creative role played by the mind in sensation and, consequently, the mind-dependency of the sensible qualities was recognised – a turn influenced by the reinterpretation of Aristotelian philosophy offered by Jacopo Zabarella and Paduan school as well as by Anti-Aristotelianism of the kind developed in Netherlands. Furthermore, the two different approaches to the primary/secondary distinction can be linked with two main types of post-Cartesian idealism, i.e. Berkeleian and Kantian – a claim for which illustrative evidence from British philosophy, namely from Berkeley’s and Burthogge’s respective theories, can be drawn. (shrink)

Mimo iż przestrzenie miejskie nasycone są dziełami sztuki, pełniącymi ważne funkcje estetyczne, społeczne, edukacyjne, historyczne, obiekty te często są przez odbiorców niezauważane, nierozu­miane lub nieidentyfikowane jako sztuka. Autorka stawia tezę, że jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest brak profesjonalnych podpisów. Celem tekstu jest analiza tablic informacyjnych wybranych obiektów znajdujących się w Łodzi. Porównanie zebranych przykładów wskazuje na różnorodne braki w treści podpisów, ich nieczytelność, niewłaściwe umiejscowienie, a nawet zu­pełne pominięcie jakiegokolwiek tekstu informującego o danym dziele. Poddane analizie zostały dwadzieścia (...) dwa obiekty wykonane po II wojnie światowej, reprezentujące różne gatunki sztuki i typy przestrzeni. Artykuł kończą lista postulatów, których spełnienia wymaga prawidłowe oznaczanie dzieł sztuki (sporządzona na wzór dziesięciopunktowego przewodnika opracowanego przez Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie) oraz propozycja przykładowej tablicy (dotyczącej konkretnego muralu), która mogłaby stać się rozwiązaniem standardowym. (shrink)

The article analyses recent works by Giorgio Agamben and Eric Santner, who have interpreted Carl Schmitt’s ideas in the context of left-wing political theology. The article traces how the figure of the undead Muslim recurs in the various philosophers and theologians referred to by these two authors. In this way, it shows how contemporary messianic thinkers unknowingly mourned their ‘dead neighbours’, traumatic irritants from which a messianic pearl was born. In order for this pearl to glow with a miraculous light (...) (as Agamben and Santner would wish it to), modern thinking must engage in an act of neighbour-love, whereby it embraces the untimely, undead excarnations (disembodiments) of a history of typological damage. Otherwise, these traumatised and traumatising neighbours remain undead, driven by critical theories of sovereignty. (shrink)

Poppera i Tarskiego wiele łączyło. Obaj urodzili się na początku XX wieku i obaj pochodzili z rodzin żydowskich zasymilowanych w swoich ojczyznach. Obaj emigrowali w czasie wojny ze swych krajów i obaj do końca życia przebywali na obczyźnie. Zarówno Popper jak i Tarski żywo interesowali się filozofią, ale obaj odebrali też akademickie wyksztalcenie matematyczne. Podobny był przedmiot ich głównych zainteresowań: obaj analizowali teorie naukowe. Popper zajmował się metodologią nauk empirycznych, natomiast Tarski badaniami systemów dedukcyjnych. Popper ponadto uprawiał filozofię i wielokrotnie (...) wyrażał swoje stanowisko w kwestiach filozoficznych. Inaczej było z Tarskim: zasadniczo unikał wypowiadania się na tematy filozoficzne, będąc bardzo ostrożnym w wyciąganiu wniosków natury światopoglądowej z logiki, co nie przeszkadzało, że rezultaty jego badań logicznych uznawane były przez wielu, w tym również przez Poppera, za brzemienne w konsekwencje filozoficzne. Obaj byli, każdy w swojej dziedzinie, myślicielami oryginalnymi, więcej - wybitnymi i obaj aktywnie uczestniczyli w życiu naukowym swoich czasów. Kiedy w latach 30. zbliżyli się do Koła Wiedeńskiego, zarówno Popper jak i Tarski zaznaczyli swoją odrębność wobec koncepcji głoszonych przez jego członków. To właśnie za sprawy Koła Wiedeńskiego doszło do ich spotkania - spotkania, o którym później wielokrotnie wspominał Popper. Popper poszukujący teoretycznej podstawy dla swej filozofii nauki znalazł ją. w semantyce Tarskiego. (shrink)

Poppera i Tarskiego wiele łączyło. Obaj urodzili się na początku XX wieku i obaj pochodzili z rodzin żydowskich zasymilowanych w swoich ojczyznach. Obaj emigrowali w czasie wojny ze swych krajów i obaj do końca życia przebywali na obczyźnie. Zarówno Popper jak i Tarski żywo interesowali się filozofią, ale obaj odebrali też akademickie wyksztalcenie matematyczne. Podobny był przedmiot ich głównych zainteresowań: obaj analizowali teorie naukowe. Popper zajmował się metodologią nauk empirycznych, natomiast Tarski badaniami systemów dedukcyjnych. Popper ponadto uprawiał filozofię i wielokrotnie (...) wyrażał swoje stanowisko w kwestiach filozoficznych. Inaczej było z Tarskim: zasadniczo unikał wypowiadania się na tematy filozoficzne, będąc bardzo ostrożnym w wyciąganiu wniosków natury światopoglądowej z logiki, co nie przeszkadzało, że rezultaty jego badań logicznych uznawane były przez wielu, w tym również przez Poppera, za brzemienne w konsekwencje filozoficzne. Obaj byli, każdy w swojej dziedzinie, myślicielami oryginalnymi, więcej - wybitnymi i obaj aktywnie uczestniczyli w życiu naukowym swoich czasów. Kiedy w latach 30. zbliżyli się do Koła Wiedeńskiego, zarówno Popper jak i Tarski zaznaczyli swoją odrębność wobec koncepcji głoszonych przez jego członków. To właśnie za sprawy Koła Wiedeńskiego doszło do ich spotkania - spotkania, o którym później wielokrotnie wspominał Popper. Popper poszukujący teoretycznej podstawy dla swej filozofii nauki znalazł ją. w semantyce Tarskiego. (shrink)

John Locke’s medical interests resulted in several short texts in which he criticizes two theoretical conceptions of his days, paracelsianism and galenism. Two of the texts – ‘ Morbus’ and ‘ Anatomia’ – show the influence of Thomas Sydenham on Locke’s understanding of medicine which can be summarized as a turn towards clinical medicine and empirical investigations. The article reconstructs this early stage of the development of Locke’s standpoint leading to ‘ An Essay Concerning Human Understanding’.

“Il n’y a pas de hors-texte”. Intralinguistic Semantics and Its Philosophical and Cognitive Consequences The aim of this paper is to present and metatheoretically analyse the model of intralinguistic semantics as set forth by Umberto Eco in his Theory of Semiotics. The distinctive feature of this system is the rejection of the realistic category of reference, understood as a correspondence of meaningful units with the extralinguistic domain of interpretation, i.e., with a class of extralinguistic semantic correlates. As a result, the (...) main idea of Eco’s theory is to replace the traditional extralinguistic semantics with the new one, in which the meaning of each unit is determined solely by its relations with the other elements of the system. Language formed in this way is semantically autonomous, intralinguistically closed and self-explaining. Analysis of Eco’s theory by means of the appropriate conceptual apparatus reveals the far-reaching philosophical and cognitive implications of his approach in studies on language, meaning and truth. (shrink)

Autor porównuje dwie edycje _Snów i kamieni_ Magdaleny Tulli w kontekście _Niewidzialnych miast_ Italo Calvino i urbanologii. Tekst poddaje analizie różnice między edycjami i stanowi próbę zrozumienia genezy modyfikacji powieści dokonanych przez autorkę. Zmiany te niekiedy ujawniają a niekiedy utrudniają dostrzeżenie źródeł myślenia powieściopisarki, czyli refleksji o miejskości. _Sny i kamienie_ to powieść stanowiąca zapis doświadczenia modernistycznej transformacji dwóch miast: Warszawy i Mediolanu. Lektura _Snów i kamieni_ sprawia trudności na wielu poziomach: po pierwsze, z powodu traktatowej stylizacji i przyjęcia przez (...) narratora roli bezkrytycznego piewcy ładu urbanistycznego, po drugie zaś w obliczu zatartych śladów kontaminacji wielu doświadczeń: warszawskiego, mediolańskiego, czytelniczego, po trzecie z powodu braku w kulturze polskiej wcześniejszych tradycji tego typu tekstu prozatorskiego o mieście. Esej stanowi próbę rekonstrukcji możliwych kontekstów powieści i ich wpływów na zmiany wprowadzone przez autorkę do nowszych edycji. (shrink)

W nowożytności refleksja została utożsamiona z przedmiotem poznania filozoficznego. Epistemologia przejęła znaczny zakres badań metafizyki, przez co racjonalizm oddalał się od realizmu, a realizm od konkretnie istniejącego bytu. Odmienne teorie poznania i przedmiotu suponowały wewnętrznie spójne, choć różniące się systemy filozoficzne. Pojęcie refleksji nabrało swoistego znaczenia w filozofii i po dziś dzień odgrywa istotną rolę w rozumieniu przedmiotu poznania i poznającego podmiotu. Św. Tomasz z Akwinu używa rzeczowników reflexio oraz reditio. Znaczenie łacińskiego słowa reditio – „ruch powrotny” podkreśla naturalny dynamizm (...) poznania ludzkiego. Ruch realizuje się w pełni w powrocie do swego źródła, zataczając koło, które zaczyna się w kontakcie podmiotu poznającego z przedmiotem, a kończy w ubogaconym doświadczeniem podmiocie. Refleksja jest tym ruchem, dzięki któremu człowiek poznaje, że poznaje, a w pełni poznaje, kiedy już poznał. Funkcje refleksji pozwala scharakteryzować podział na refleksję towarzyszącą reflexio in actu exercito oraz refleksję sygnitywną reflexio in actu signato. Wiąże ona więc świadomość w tożsamość „Ja”, czyli tożsamość ludzką, nadając jej koherentny, podmiotowy sens strukturalizujący się poprzez poznawanie zewnętrznie istniejących przedmiotów. (shrink)

"Dignity as a Quality of Person: Types of Dignity – a Proposed Systematisation" This study aims to identify various meanings of the expression (name) “dignity”, with particular emphasis on the meanings of the expression as it appears in the text of the Constitution of the Republic of Poland. The meaning of the name “dignity” is the concept of dignity; in turn, the concept of dignity encompasses dignity of particular types. Twelve different meanings of the expression “dignity” are indicated – twelve (...) different concepts of dignity, and thus twelve types of dignity. Half of them are meanings (concepts) that recognize dignity as something belonging to a human being as a subject of law, and this essay is devoted to this group of meanings. This group of meanings includes three concepts of dignity which encompass dignity as something constitutive of being a person: (1) inherent dignity of the person, (2) dignity established by qualities specific to a thinking being, and (3) dignity as a historically emergent social status of all human beings. Only the first of these three concepts of dignity is adequate to the interpretation of the preamble and art. 30 of the Polish Constitution. The second group of meanings, treating dignity as something with which the human being is endowed, includes concepts which encompass (4) personal dignity (honour and good reputation), (5) dignity as moral excellence, and (6) dignity as appropriateness of attitude or behaviour. The other half of the meanings take dignity as something that belongs to something. These meanings will be considered in the forthcoming essay Godność jako cecha podmiotów zbiorowych i godność jako cecha ugruntowana instytucjonalnie. Typy godności – propozycja systematyzacji [Dignity as an Attribute of Collective Entities and Dignity as an Institutionally Grounded Attribute: Types of Dignity – a Proposed Systematisation]. The Constitution of the Republic of Poland speaks of (1) the dignity of the Nation, (2) the dignity of office or function, and (3) public dignity. The expression “dignity” when designating something belonging to something can also designate (4) the dignity of social status based on belonging to a social group, (5) the dignity of a profession, and – specifically to the Polish language – (6) dignity meaning a surname. The author argues that it is unacceptable to ascribe different concepts of dignity to the expression “dignity” appearing in a specific legal provision. STRESZCZENIE Opracowanie zmierza do identyfikacji różnych znaczeń wyrażenia (nazwy) „godność”, ze szczególnym uwzględnieniem znaczeń tego wyrażenia występującego w tekście Konstytucji RP. Znaczeniem nazwy „godność” jest pojęcie godności; z kolei pojęcie godności ujmuje samą godność danego typu. Wskazanych zostaje dwanaście różnych znaczeń wyrażenia „godność” – dwanaście różnych pojęć godności, zatem i dwanaście jej typów. Połowa z nich to znaczenia (pojęcia), które ujmują godność jako coś przynależnego człowiekowi jako podmiotowi i tym znaczeniom (i odpowiadającym im typom godności) poświęcone jest niniejsze opracowanie. W tej grupie znaczeń odróżnione zostają trzy pojęcia godności, które ujmują godność jako coś konstytutywnego dla bycia osobą – (1) przyrodzoną i niezbywalną godność osobową, (2) godność opartą na obserwowalnych i zmiennych cechach specyficznych dla istoty rozumnej i (3) godność opartą na historycznie ukształtowanym statusie społecznym przypisanym wszystkim ludziom. Jedynie pierwsze z tych pojęć jest adekwatne do interpretacji preambuły i art. 30 Konstytucji RP. W drugiej grupie znaczeń ujmujących godność jako coś przysługującego człowiekowi są pojęcia ujmujące godność jako cechę osoby – (4) godność osobistą (cześć i dobre imię), (5) godność osobowościową (poziom moralny) oraz (6) godność jako dyspozycja do stosownego sposobu bycia. Druga połowa znaczeń ujmuje godność jako coś przynależnego czemuś lub jako coś o charakterze konwencjonalnym, instytucjonalnym. Te znaczenia będą omawiane w kolejnym opracowaniu Godność jako cecha podmiotów zbiorowych lub cecha ugruntowana instytucjonalnie. Typy godności – Propozycja systematyzacji – Część 2. Konstytucja RP mówi o (1) godności Narodu, (2) godności urzędu lub funkcji, oraz o (3) godności publicznej (godnościach publicznych. Wyrażenie „godność” jako desygnujące coś przynależnego czemuś może także desygnować (4) godność statusu społecznego opartego na przynależności do jakiejś grupy społecznej, (5) godność zawodu oraz – co specyficzne dla języka polskiego – (6) godność jako nazwisko. Autor argumentuje, że niedopuszczalne jest przypisywanie wyrażeniu „dignity” występującym w danym przepisie prawnym, różnych pojęć godności. (shrink)

In this essay the problem which logically equivalent sentences present to a Tarski-style truth conditional semantics is disscused. The difficulty is that we can obtain deviant theorems which follow by logic alone from our truth theory. After criticizing E.LePore's and B.Loewer's solution, an alternative way of dealing with this problem is presented, making use of the notion of a canonically proved T-theorem.

The subject of this paper is the controversy between cognitivist philosophy and phenomenology concerning the nature of emotions. This article has a limited scope restricted to the domain of the aesthetic emotions usually dependent on the works of art and literature. The author raises the criticism against the cognitivist stance, this criticism based chiefly on the principles of Max Scheler's phenomenology of emotions.

For humanists of the 15th and 16th centuries the literary motive of Daedalus and Icarus became a basis for discussions about the attitude of a man towards both other men and the world. The elitarian, “philosophical” character of this motive is emphasized by its scarcity in plastic arts of that period and, on the other hand, by its great popularity in the moral and emblematic literature. Here was the Renaissance somewhat a heir of the mediaeval Ovide moralisé.

Proces projektowania w architektonicznym studiu projektowym na pierwszych zajęciach dla studentów często opiera się na obrazach, które błędnie wykorzystywane są jako odniesienia poprzez kopiowanie niektórych rozwiązań formalnych. W najogólniejszym ujęciu zagadnienie to wiąże się z rozziewem pomiędzy kulturą architektoniczną a społeczeństwem, gdyż architektura traktowana jest jako przedmiot wirtualny i konsumpcyjny. Problemom tym można stawić czoła za pomocą starego, ale wciąż skutecznego narzędzia, jakim jest metafora. Architekturę poznajemy głównie poprzez obrazy, a każdy obraz ma część widoczną i niewidzialną; ta ostatnia dotyczy (...) kultury, która leży u jej podstaw. W artykule przyjęto założenie, że metafora jest narzędziem projektowym, które może być pomocne na początkowych etapach procesu projektowania, gdyż pozwala każdemu szybko połączyć obrazy, pomysły i doświadczenia, zagłębiając się w niewidzialną część obrazów. Ponieważ metafora jest głównie czynnikiem językowym, większość badań dotyczy wykorzystania metafory na polu krytyki teoretycznej oraz do recenzowania innych projektów. W artykule zaproponowano integrację tego podejścia poprzez zbadanie metafory wspierającej transfer kształtów i figur pomiędzy różnymi architekturami. Ponadto proponowany proces przewiduje część stałą, opartą na typie dynamicznym i bardziej mobilnym, w której znajduje miejsce myślenie metaforyczne. Dlatego zaproponowano dwa rodzaje użycia metafory: pierwsze użycie interpretuje istniejące budynki, rozpoznając zarówno metafory językowe stosowane przez krytyków, jak i te skrystalizowane w formie architektonicznej; drugie użycie natomiast stymuluje uczniów do stosowania metafor wizualnych przy określaniu kształtu i objętości projektu. (shrink)

Discipleship is a responsibility of the Church. It is an outlet in which the regeneration of Church leadership to the younger generation is conducted. Before the COVID-19 pandemic, discipleship and mentoring of youth leaders, especially key persons of GKII (Gereja Kemah Injil Indonesia) youth were provided by means of in-person activities. During the pandemic, digital media has been utilised for various church activities, including mentoring these key persons. Hence, this research intends to explore: (1) the method by which key persons (...) practise digital discipleship and (2) the benefits of digital media in youth discipleship to facilitate faith growth. This research is a qualitative research. Data were collected by means of interviews and observations on several key persons’ digital media accounts. The research shows that social media significantly benefits the discipleship process. It was found that digital discipleship was quite often carried out during the pandemic, especially in urban areas, with WhatsApp and Zoom meetings as its two primary means. However, it slightly declined along with the lifting of social gathering restrictions. The main themes explored in the mentoring sessions were discipleship, soteriology, spiritual life, motivational and digital media materials, and youth ministry in the digital era. The discipleship practice used was the NM-SM (Nurtured, Matured, Served, Mission) pattern.Contribution: The results of this research contribute to the development of knowledge, especially in the field of youth discipleship, and digital media-based discipleship. This research also shows that digital media has become an effective theological space during the pandemic and post-pandemic periods. (shrink)

This study aims to identify various meanings of the expression (name) “dignity”, with particular emphasis on the meanings of this expression as it appears in the text of the Constitution of the Republic of Poland. The meaning of the name “dignity” is the concept of dignity; in turn, the different concepts of dignity encompass dignity of particular types. Twelve different meanings of the expression “dignity” are indicated – twelve different concepts of dignity, and thus twelve types of dignity. Half of (...) them are meanings (concepts) that recognize dignity as something belonging to a human being as a subject of law. They were considered in the essay Godność jako właściwość osoby. Typy godności – propozycja systematyzacji [Dignity as a Quality of Person – a Proposed Systematisation]. This group of meanings includes three concepts of dignity which recognize dignity as something constitutive of being a person: (1) inherent dignity of the person, (2) dignity established by qualities specific to a thinking being, and (3) dignity as a historically emergent social status of all human beings. The second group of meanings, treating dignity as something with which the human being (the person) is endowed, includes concepts which encompass (4) personal dignity (honour and good reputation), (5) dignity as moral excellence, and (6) dignity as appropriateness of attitude or behaviour. -/- Dignity as an attribute of collective entities and dignity as an institutionally grounded attribute are a subject of this paper. The Constitution of the Republic of Poland speaks of (1) the dignity of the Nation, (2) the dignity of office or function, and (3) public dignity. The expression “the dignity of the Nation” can be understood in four different ways: (i) analogously to the understanding of dignity of the person, (ii) of personal dignity, (iii) of dignity as moral excellence, and (iv) of dignity as appropriateness of attitude or behaviour. The expression “dignity” when designating something institutionally grounded can designate (4) the dignity of social roles, (5) the dignity of a profession, and – specifically to the Polish language – (6) dignity meaning a surname. -/- The author argues that it is unacceptable to ascribe different concepts of dignity to the expression “dignity” appearing in a specific legal provision. (shrink)

In the first part of the essay G. Wohlfart examines fragments (mostly unpublished) in which Nietzsche criticises freedom of the will as the 'calamitous invention of the philosophers'. Then, consequently, he describes the will to power as a will without willing, so that he can analyse the 'third transformation of the spirit' in Zarathustra, showing that it comes from Nietzsche's reading of Heraclitus' 52nd Fragment. The child from the third transformation is thus the aeon from Fragment 52, and the aeon (...) is the 'world-child' whose 'playing in the world' bears the name 'will to power'. (shrink)

Celem artykułu jest analiza motywu snu i śnienia w komiksach o przygodach Tytusa, Romka i A’Tomka autorstwa Henryka J. Chmielewskiego (1923–2021). Wybór tematu wynika nie tylko popularności tego motywu w jego pracach, lecz także z wieloaspektowości i mnogości odniesień kulturowych. Artykuł podzielony jest na dwie części, w których kolejno będziemy analizować motywy i typy snów pojawiające się w komiksach Chmielewskiego oraz to, jak je rozumiał. Istotne miejsce w tekście zajmować będzie wyjaśnienie czterech funkcji snów, jakimi posługiwał się Chmielewski. Po (...) pierwsze, sen ograniczony jest do spania i traktowany tylko i wyłącznie jako proces fizjologiczny. Po drugie, sen jest motywem powodującym konstruowanie i rozwijania przygód trójki bohaterów. Po trzecie, sen związany jest z praktycznymi aspektami życia codziennego. Po czwarte, Chmielewski posługiwał się snami do objaśnienia struktury psychologicznej bohaterów i przewidywania przyszłości. (shrink)

Autor podejmuje próbę skonstruowania syntaksy i semantyki języka tworzonego dla ujęcia dążeń wyrażonych przez J. Barwise'a i J. Perry'ego w ich dziele "Situations and Attitudes" (Cambridge, 1963). Idąc przy tym za sugestią van Benthema, przedstawia ten język jako typ języka znany z pragmatyki R. Montague. Istnieją już, jak wiadomo, próby takiego przekładu na struktury typu Montague (J. Bacon, 1968). Autor wyraża pogląd, że jego prezentacja, niewątpliwie uproszczona i odwołująca się także do idei zawartych implicite w tych dwu teoriach, nie prowadzi (...) jednak do wątpliwych wyborów interpretacyjnych. (shrink)

From a formal point of view, the nihilistic propositional calculi, called in this text „npc”, are such propositional calculi that include three unary propositional conectives: T, F, ~, and one binary propositional connective ≡. They read respectively: true, false, untrue that, if and only if. Their theorems are, mong other things, such expressions as: Tp ≡ p, Fp ≡ ~p, with p being a propositional variable. The four npc are presented in this work, i.e. on two-valued, two three-valued, and one (...) four-valued. Moreover, two of them are also paraconsistent calculi. Npc are constructed by means of the axiomatic method. Following the presentation of npc axioms, the four so called n-algebras are introduced. The npc axioms are proved to be adequate to appropriate n-algebras, i.e. sets of theorems and tautologies of each npc are identical. (shrink)

Trust is a fundament of decent and just health care. In a subtle relation between patient and physician trust not only fuels the process of therapy but also plays a therapeutic role itself. Trust is a precondition of successful cooperation – it lowers its costs, increases efficiency and brings satisfaction to the partners. Only altruistic trust acts as such. Philosophical arguments as well as experiments analysing birth of trust in health care praxis prove the validity of the altruistic model. Distinction (...) between these two models casts light on the contemporary health care crisis. Many of todays’ reforms improve only cognitive side of trust by increasing predictability and efficiency of the health care system, while neglecting its crucial – ethical side. Article analyses also ambivalent influence of new technologies on these processes. (shrink)

Human subjects seem to have a type of introspective access to their mental states that allows them to immediately judge the types and intensities of their occurrent emotions, as well as what those emotions are about or “directed at”. Such judgments manifest what I call “emotion-direction beliefs”, which, if reliably produced, may constitute emotion-direction knowledge. Many psychologists have argued that the “directed emotions” such beliefs represent have a componential structure, one that includes feelings of emotional responses and related but independent (...) representations of what those feelings are about. I argue that such componentiality may help to explain how emotion-direction knowledge is achievable. I begin by developing a hybrid view of introspection that combines David Chalmers’ phenomenal realism with Alvin Goldman’s “partial redeployment” account of meta-belief content. I then provide a process-reliabilist account of introspectively gained emotion-direction knowledge that outlines the minimum conditions of reliably forming emotion-direction beliefs, and specifies several ways in which the warrant of such beliefs could be defeated by relevant counterfactual alternatives. The overall account suggests how distinct introspective processes might be epistemically synergistic. (shrink)

The author discusses two cities as interpreted by St. Augustine, the Doctor of the Church. While the first one, which Augustine personally experienced on the example of the fall of the Roman Empire, is temporal, the second is located in the nether world. However, we can experience the blessings of the latter here and now provided that we live according to the word of God, i.e. in a Christian manner. The author uses the example of Rome and its earthly glories (...) and refers to the history of the Hebrew kingdoms described in the Bible to outline various contexts of this dichotomy. He presents a critique of Roman polytheism, classified by Augustine as a false religion, and shows the profound political, social and historical significance of his teaching about the two cities. He concludes that St. Augustine’s teaching remains up-to-date in the present-day world. (shrink)